Kręcz szyi – rehabilitacja. Kręcz szyi to rodzaj dysfunkcji, która objawia się silnym napięciem mięśni karku. Konsekwencją jest ból, silne napięcie mięśni, ograniczenie ruchu i wymuszone pochylenie głowy w jednym kierunku. Przypadłość ta może mieć postać lewo (gdy szyja odchyla się w lewo, a głowa w prawo) lub prawostronną (szyja odchylona w prawo, głowa zaś w lewo). Może być pochodną wady wrodzonej, nabytej lub ułożeniowej. Generalnie, podstawową przyczyną kręczu szyjnego są zmiany w obrębie mięśni kręgosłupa szyjnego lub mięśni szyi.
Kręcz szyi jest dolegliwością dosyć często występującą u najmłodszych. Zwykle powstaje na podłożu mięśniowym lub kostnym. W przypadku fundamentu mięśniowego, wynika on ze skrócenia mięśnia mostkowo-obojczykowo-sutkowego.
Kręcz pochodzenia wrodzonego wywodzi się z wadliwego ukształtowania kręgów, które finalnie mogą prowadzić do asymetrii kręgosłupa. U małego dziecka może istnieć w postaci bezbolesnej co nie znaczy, że nie ma negatywnego wpływu na dalszy rozwój. Rzutuje na motorykę dziecka, skutkując opóźnieniem w rozwoju ruchowym. Zwłoka w leczeniu może mieć konsekwencje w postaci deformacji głowy i twarzy, jak choćby w:
Innym rodzajem kręczu szyjnego jest jego postać ułożeniowa, spowodowana nieprawidłowym położeniem dziecka w łonie matki. Ma ona charakter nawykowy, a w połączeniu ze zdrowymi tkankami, daje gwarancję samoistnego i w miarę szybkiego powrotu do zdrowia, zwykle po kilku tygodniach. W rehabilitacji tego rodzaj kręczu u najmłodszych, zaleca się:
Z kolei kręcz szyi nabyty to najczęściej pochodna: urazów kręgosłupa, wady wzroku (niedowidzenia) lub słuchu (niedosłuch), które wymuszają na pacjencie utrzymywanie stałej, niewłaściwej pozycji głowy. Ten rodzaj kręczu wywołać może również wzmożone napięcie mięśni szyi, niedowład mięśni szyjnych, procesy zapalne niektórych chorób (gruźlica, ropne zapalenie szyi, zapalenie węzłów chłonnych, zapalenie migdałków, wyrostka sutkowatego), choroby reumatyczne, choroby układowe (np.: w chorobie Racklinghausena); dyskopatia, nieprawidłowe nawyki lub dystonia (choroba układu nerwowego, prowadząca do mimowolnego wykonywania nienaturalnych ruchów, np.: do przechylenia głowy na bok lub jej skręcenia w stronę przeciwną). Często jednak przyczyna kręczu szyi pozostaje nieznana. Wówczas określa się go jako tzw. kręcz idiopatyczny.
I chociaż symptomy kręczu szyi, w zależności od typu, mogą się nieznacznie różnić, to niezależnie, oprócz objawu podstawowego, którym jest nienaturalne i niefizjologiczne odchylenie głowy ze wzrokiem skierowanym lekko w górę, o jego obecności świadczą: brak możliwości swobodnego poruszania głową, sztywność i ból karku, wzmożone napięcie mięśni szyi, obrzęk mięśni szyi, bóle głowy, odchylenie podbródka na jedną stronę.
Leczenie i rehabilitacja kręczu szyi wymaga szerokiego podejścia tematycznego. W postępowaniu leczniczym, w zależności od stanu (ostry czy przewlekły) wykorzystuje się farmaceutyki, zabiegi fizjoterapeutyczne, zaopatrzenie ortopedyczne lub rzadziej, zabiegi chirurgiczne.
U dorosłych kręcz szyi leczy się wykorzystując działanie zastrzyków z toksyny botulinowej, która działa na mięsień paraliżująco, doprowadzając do jego rozluźnienia. Z kolei kręcz reumatyczny dobrze reaguje na niesteroidowe leki przeciwzapalne.
Niezbędnym elementem procesu rehabilitacyjnego kręczu szyi jest fizjoterapia. W jej zakresie stosuje się terapię manualną, masaż, techniki uciskowe na punktach spustowych, stopniowe rozciąganie, rozluźnianie i wydłużanie skróconego mięśnia. Za jej pomocą przywraca się kontrolę nad prawidłową postawą ciała. Dobre efekty przynosi wspomagająca rola fizykoterapii z zabiegami: jonoforezy, naświetlania lampą Sollux i laseroterapią.
W leczeniu kręczu szyi sprawdza się także plastrowanie czyli popularny kinesiotaping. Działa on rozluźniająco na mięśnie, zmniejszając natężenie przykurczu, łagodząc dolegliwości bólowe i wzmacniając osłabione mięśnie.
W korekcji kręczu karku zastosowanie znajdują również kołnierze ortopedyczne, utrwalające prawidłową pozycję głowy. Jednak zbyt długo noszone mogą prowadzić do wyręczenia mięśni z ich podstawowej roli.
W opornych i skomplikowanych przypadkach kręczu szyjnego nieodzownym może być leczenie operacyjne. Dotyczy to głównie przypadków mięśniowych, a ich wyprowadzenie opiera się na przecięciu mięśnia w miejscu przyczepów.
Gabinet fizjoterapeutyczny Rzeszów
Read more →Rehabilitacja kręgosłupa szyjnego Rzeszów. Odcinek szyjny jest szczególnie wrażliwym fragmentem kręgosłupa, podatnym na wszelkie urazy, przeciążenia i kontuzje. Wynika to ze stosunkowo dużej ruchliwości tego odcinka w stosunku do reszty kręgosłupa. Dodatkowo, brak dostatecznej stabilizacji mięśniowej w porównaniu z innymi segmentami i wielopłaszczyznowe rodzaje obciążeń w powiązaniu z jego możliwościami ruchowymi sprzyjają powstawaniu uszkodzeń czy nawet zniszczeń. Sama obecność głowy na jego szczycie działająca na zasadzie odwróconego wahadła powoduje przy nawet niewielkich siłach, przeciążenia, które przekładają się na ryzyko poważnego uszkodzenia. Mechanizm wywołujący urazy może być dwojaki:
Bez względu na rodzaj mechanizmu jego skutkiem przeważnie jest uszkodzenie prowadzące do destabilizacji odcinka, wiążące się z utratą zdolności kręgosłupa do przenoszenia obciążeń lub zmian strukturalnych. Te z kolei mogą doprowadzać do deformacji z towarzyszącymi im podrażnieniami lub z uszkodzeniem rdzenia kręgowego czy nerwów rdzeniowych włącznie (w odcinku szyjnym jest ich 8 par). Oba rodzaje uszkodzeń wymagają jak najszybszego leczenia chirurgicznego, a następnie profesjonalnej rehabilitacji.
Czasem dolegliwości bólowe górnego odcinka kręgosłupa są wynikiem zaburzenia napięcia mięśni szyi lub dyskopatii. Często ma to związek z rodzajem wykonywanej pracy (np. biurowa, jak w przypadku urzędników czy informatyków). Długotrwałe utrzymywanie nieergonomicznej pozycji przy niedostosowanym stanowisku bardzo często powoduje pojawiające się w kończynach górnych: mrowienia, drętwienia, pieczenia palców, bóle barków lub łokci. Nie leczone, wraz z postępującą artrozą (schorzeniem będącym zaburzeniem równowagi pomiędzy syntezą a rozpadem chrząstki stawowej) prowadzą do przedwczesnego zwyrodnienia (zużycia) szyjnego odcinka kręgosłupa.
Zmiany zwyrodnieniowe powstają latami, stąd ich początek jest niezauważalny lub łagodny. Zwykle proces ten zostaje zainicjowany na długo przed pojawieniem się pierwszych objawów. Jednak nieleczony z czasem powoduje stopniowy odzew ze strony organizmu. Pierwszym symptomem takiego stanu rzeczy są dolegliwości bólowe, zazwyczaj promieniujące od odcinka szyjnego do kończyny górnej, wraz z pojawiającymi się zaburzeniami czuciowymi. W przypadku kończyn górnych, oprócz doznań czuciowych, może wystąpić realny deficyt siły mięśniowej wraz z upośledzeniem niektórych czynności manualnych. Zmianom zwyrodnieniowym mogą również towarzyszyć: bóle głowy, zaburzenia widzenia, zaburzenia koordynacji lub równowagi.
Rehabilitacja kręgosłupa szyjnego wymaga specjalnej uwagi. Proces ten powinien mieć charakter kompleksowy łącząc zarówno terapeutyczne właściwości ruchu jak i zdobycze z zakresu fizykoterapii. W wielu przypadkach zmian nie da się cofnąć. Można je hamować i łagodzić ich skutki pomagając pacjentom w powrocie do komfortu wykonywania czynności dnia codziennego.
Leczenie kręgosłupa szyjnego w początkowej fazie ostrej, powinno się sprowadzać do unieruchomienia szyi, przyjęcia środków przeciwbólowych z ostrzyknięciem wrażliwych miejsc włącznie (lidokainą albo z użyciem środków rozluźniających mięśnie). W rzadkich przypadkach wskazane jest zastosowanie wyciągu lub kołnierza szyjnego. Ulgę mogą przynieść gorące okłady. Zwykle parę dni wystarczy aby dolegliwości ustąpiły lub pozwoliły na miarę normalnie funkcjonowanie.
Po ustąpieniu ostrych objawów pacjentowi powinno się wdrożyć jak najszybciej ćwiczenia wzmacniające mięśnie szyi, reedukację posturalną i edukację obejmującą niektóre z dotychczasowych złych nawyków. Dopiero po ustąpieniu fazy bólowej można przystąpić do ćwiczeń czynnych przywracających pełny zakres ruchu i giętkości szyi. Wprowadza się do programu rehabilitacyjnego: terapię manualną, mobilizację tkanek miękkich i powięzi, poizometryczną relaksację mięśni szyi i obręczy barkowej, terapię punktów spustowych, ćwiczeń stabilizujących łopatki, ćwiczeń odcinka piersiowego, masaż lub kinesiotaping.
Równolegle warto wdrożyć – wspomagającą proces rehabilitacji kręgosłupa szyjnego – fizykoterapię. Ukierunkowuje się ją na poprawę stanu osłabionych mięśni i złagodzenie utrzymujących się dolegliwości bólowych. W tym celu wykorzystuje się zabiegi z zakresu:
Rehabilitacji kręgosłupa szyjnego powinno cały czas towarzyszyć odtworzenie prawidłowego nawyku utrzymywania postawy ciała, ustawienia głowy, ograniczenie ryzyka nawrotów dolegliwości i poprawienie codziennego funkcjonowania pacjentów.
Leczenie zachowawcze kręgosłupa szyjnego, prowadzone przez dobrego fizjoterapeutę przynosi zadowalające rezultaty. Ale w myśl zasady” „lepiej zapobiegać niż leczyć” należy zadbać o stan tego odcinka kręgosłupa odpowiednio wcześniej – zanim wystąpią dolegliwości.
Gabinet fizjoterapeutyczny Rzeszów
Read more →Masaż leczniczy całościowy kręgosłupa. Brak ruchu, siedzący tryb życia, zła dieta połączona z nadwagą, permanentne życie w stresie nie przyczyniają się do kondycji naszego organizmu. Jednymi z pierwszych objawów takiej bytności są przeciążenia i pojawiające się tego objawy w postaci bólu pleców czy napięć w okolicy karku. Ból kręgosłupa może być również pochodną rozpoczętych zmian zwyrodnieniowych w stawach, krążkach międzykręgowych, zaburzeniach struktur mięśniowo-więzadłowych kręgosłupa czy ucisków korzeniowych. Ponadto w miejscach napięcia często dochodzi do konfliktu mięśniowo-więzadłowo-nerwowego, prowadzącego do niepożądanych zmian, a ból jest tylko oznaką patologii i sygnałem alarmowym zarazem do natychmiastowego podjęcia działań.
Jeśli problemy z plecami lub kręgosłupem wystąpiły nagle, ujawniając się w sposób ostry, uniemożliwiający jakiekolwiek działanie, wówczas jedynym co można w takim przypadku zrobić jest przyjęcie pozycji przeciwbólowej (antalgicznej) i podanie leków przeciwbólowych. Jeśli w dłuższym czasie przynosi to niewielkie korzyści, wymagane będzie podanie blokady i, w przypadku poprawy samopoczucia, wprowadzenie zabiegów fizykalnych.
Po ustąpieniu bólu warto zdecydować się na masaż leczniczy kręgosłupa lub całego grzbietu. Fizjoterapeuta sam zadecyduje czy niezbędnym okaże się masaż klasyczny czy też masaż segmentarny.
Masaż leczniczy kręgosłupa jest doskonałym remedium na ból pleców, pozbycie się zmęczenia, bezsenność, a redukując tkankę tłuszczową także na zmniejszenie nadwagi. Poprzez swoje oddziaływanie i odpowiedź organizmu masaż leczniczy jest w stanie zredukować napięcie mięśni ale także działając przeciwbólowo, poprawia samopoczucie i przynosi ogólne odprężenie. Działa mobilizująco. Stosowany na plecy jest w stanie, z bardzo dobrym skutkiem, poradzić sobie z licznymi dolegliwościami bólowymi okolic kręgosłupa – od lędźwi po kark. Redukuje sztywność dając uczucie sprawności i pozbycia się z pleców „zbędnego balastu”.
Fachowo wykonany masaż potrafi sobie poradzić z bólami napięciowymi i migrenowymi głowy. Pomaga również w przypadkach obrzęków limfatycznych, a polepszając przepływ limfy uśmierza nerwobóle i radzi sobie w kłopotach z przemianą materii. Usprawnia krążenie m. in. rozszerzając naczynia. Ma dobroczynny wpływ na mięśnie, wzmacniając i uelastyczniając tkankę mięśniową, stawy i ścięgna. Pozytywnie oddziaływuje na układ nerwowy, funkcjonowanie organów wewnętrznych i pracę układu odpornościowego.
Mimo, że całkowicie bezpieczny, masaż leczniczy pleców ma pewną grupę przeciwwskazań do których należą: wszystkie stany chorobowe przebiegające z wysoką temperaturą ciała – powyżej 38 ｰC , krwotoki, krwiaki, ostre bakteryjne stany zapalne tkanek i narządów wewnętrznych, wymagające interwencji chirurgicznej, stany zapalne i choroby skóry, naczyniaki, tętniaki, osteoporoza w stanie zaawansowanym, miażdżyca w stanie zaawansowanym, nadciśnienie tętnicze krwi, epilepsja, choroby nowotworowe, schorzenia krwi, kamica nerkowa, ciąża, menstruacja.
Fizjoterapeuta Rzeszów
Read more →Leczenie zespołu mięśniowo-powięziowego Rzeszów. Powięzie to błony z tkanki łącznej włóknistej, których zadaniem jest zewnętrzna osłona poszczególnych mięśni, grup lub całych warstw mięśni. Utrzymują w jedności ciało tworząc specyficzną siatkę zarówno otulającą jak i napinającą poszczególne jego elementy. Dlatego zajmując się kontuzjami i dysfunkcją mięśni nie można pominąć powięzi jako integralnej części tego układu. Stąd powinno się mówić nie tyle o układzie mięśniowym co o układzie mięśniowo-powięziowym. Wszystkie przewlekłe zaburzenia działania tego układu określane są zespołem mięśniowo-powięziowym.
Wszelkie urazy układu mięśniowo–powięziowego mogą powodować tworzenie tzw. punktów spustowych (MPPS). Są one niczym innym jak nadwrażliwymi miejscami zlokalizowanymi w obrębie danego mięśnia szkieletowego. W punktach tych daje się wyczuć palpacyjnie zwiększone napięcie. Punkty spustowe przybierają postać bolesnych zgrubień, guzków lub nawet pasm mięśniowych. Są bolesne podczas ucisku. Ponadto same mogą być przyczyną charakterystycznego bólu promieniującego czy tkliwości uciskowej, sztywności i bólu karku, bólu pleców czy okolic łopatki. Mogą również wywoływać napięciowe bóle głowy.
W zależności od stopnia aktywności dolegliwości bólowych, punkty spustowe (inaczej trigger points) można podzielić na trzy grupy jako:
Nie wiadomo w sposób jednoznaczny jakim czynnikom należy przypisać występowanie zespołu mięśniowo-powięziowego. Wiadomo jest, że sprzyjają mu: wrodzone wady układu kostnego, nabyte wady postawy, stres, przemęczenie, nadmierne przeciążenia, zmiany zwyrodnieniowe, zaburzenia snu, brak aktywności fizycznej i siedzący tryb życia, otyłość, dysfunkcje układu nerwowego, powikłania po kontuzjach lub stanach zapalnych, niedobory żywieniowe, zaburzenia hormonalne, używki (alkohol i nikotyna).
Zespół, a tym samym ból mięśniowo-powięziowy, może dawać różne, czasami nawet nietypowe objawy, a postawienie prawidłowej diagnozy nie zawsze jest sprawą oczywistą. Może mieć powiązania z bólami migrenowymi, skurczami naczyń, zmianą rytmu serca, zaburzeniami w pracy układu pokarmowego zmianami skórnymi, łzawieniem.
W postawieniu diagnozy skuteczne jest badanie palpacyjne. W jego trakcie można wyczuć wzmożone napięcie mięśni, ich osłabienie, bolesne skurcze, wrażliwość na opukiwanie lub stymulację, czy występowanie bólów rzutowanych po wcześniejszej aktywizacji punktów spustowych.
Terapia punktów spustowych w głównej mierze opiera się na masażu powięziowym i zastrzykach. Te ostatnie mogą neutralizować odpowiedź ze strony punktów spustowych, rozciągać sklejone powięzie czy usuwać kwasicę.
Najlepiej jednak w leczeniu zespołu mięśniowo-powięziowego sprawdza się połączenie kilku metod: ćwiczeń (w zakresie poszczególnych ruchów, ich wzmacniania, koordynacji i wytrzymałości), rozciągania i rozluźniania. Przy czym ćwiczenia są indywidualnie dobierane do każdego pacjenta i jego przypadku. Równolegle z terapią manualną warto wdrożyć farmakoterapię i zabiegi fizykalne. Dobre rezultaty przynosi: laseroterapia, krioterapia, przezskórna elektrostymulacja nerwów, radioterapia (falami radiowymi o wysokiej częstotliwości) czy terapia polem magnetycznym,
W postępowaniu przeciw bólom mięśniowo-powięziowym nie należy również zapominać o profilaktyce, bo kontynuacja złych nawyków sprzed udanej rehabilitacji gwarantuje nawrót zespołu powięziowo-mieśniowego ze wszystkimi jego reperkusjami. Wystarczy poświęcić choćby trochę czasu na zorganizowanie miejsca pracy, korekcję nieprawidłowej pozycji podczas siedzenia, przy biurku lub poprawić technikę podnoszenia i przenoszenia cięższych przedmiotów.
Fizjoterapeuta Rzeszów
Read more →Urazy stawu barkowego. Staw ramienny popularnie określany mianem stawu barkowego należy do stawów kulistych. Jest największym, ruchomym połączeniem kończyny górnej z bardzo szerokim zakresem ruchów. Łączy on kończynę górną z obręczą barkową. Ze względu na swoją specyficzną budowę – dużą główkę i płytką panewkę, ma niewielkie ograniczenia więzadłowe, a stabilizują go i chronią przed kontuzjami mięśnie. Wśród nich grupa mięśni tzw. rotatorów, sama szczególnie podatna na kontuzje. Płaską powierzchnię stawową stawu ramiennego pogłębia otaczający ją obrąbek stawowy, który przyczynia się do ochrony głowy kości udowej przed uderzeniami o kostny brzeg panewki, przy okazji zabezpieczając ją przed pełnym ruchem w stawie.
Ze względu na szeroki zakres mobilności i funkcje które pełni, staw ten często ulega urazom. I niestety dotyczą one nie tylko osób aktywnych, uprawiających sport, ale dosłownie wszystkich. Gdy już dochodzi do urazu stawu barkowego, pojawia się silny ból, ograniczenie ruchu i niejednokrotnie odczucie braku stabilności stawu.
Czasem, by doszło do uszkodzenia stawu barkowego, wystarczy silniejsze uderzenie, upadek, przemieszczenie poza dopuszczalny zakres lub przeciążenie. Kontuzji niejednokrotnie towarzyszy naciągnięcie więzadeł, naderwanie ścięgien lub mięśni i mogące się pojawiać stany zapalne i bólowe.
Rodzajów kontuzji barku i związanych z nim jednostek chorobowych jest tak wiele, że można z nich ułożyć długą listę, by tylko wymienić: bóle na tle angio i neuropatii; zakrzepicę żyły pachowej i podobojczykowej; neuropatie nerwu grzbietowego łopatki, nadłopatkowego, piersiowego długiego, dodatkowego, pachowego; uszkodzenie splotu ramiennego; zespół cieśni stawu podbarkowego; uszkodzenie stożka rotatorów; destabilizacja ścięgna głowy długiej; niestabilność stawu ramiennego; bark pływaka; zapalenie stawu ramiennego; zapalenie torebki stawu ramiennego; zespół strzelającego barku; uszkodzenie obrąbka stawowego; uszkodzenie stawu barkowo-obojczykowego… A i to nie wszystkie.
Jednakże, najbardziej pospolitymi urazami stawu ramiennego są: zwichnięcia, złamania, uszkodzenia wspomnianego pierścienia rotatorów i zwyrodnienia. Przy zwichnięciu głowa kości ramiennej przemieszcza się poza obręb panewki stawu. Oprócz dotkliwego bólu, obrzęku, deformacji i krwiaka podskórnego może, i nierzadko dochodzi, do uszkodzenia ścięgien. W przypadkach niedoleczenia, nieprawidłowo prowadzonej rehabilitacji i chęci zbyt szybkiego powrotu do aktywności, zwichnięcie jest przyczyną późniejszej niestabilności tegoż stawu.
Równie częstą przypadłością jest zwyrodnienie stawu barkowego. Wiąże się ono z kumulacją nakładających się z wiekiem bagatelizowanych mikrourazów, stanów zapalnych, niewielkich krwotoków, które z czasem mogą doprowadzić do uszkodzeń kości i degeneracji chrząstek stawowych. Czasem mogą to być również powtarzające się urazy stawu barkowego. Pojawiający się wówczas w okolicach stawu ból jest z początku praktycznie niemal nieodczuwalny. Jednak z czasem może się nasilić, nawet podczas niewielkich przeciążeń lub nawet w trakcie nieprawidłowych pozycji (choćby w czasie snu), a zmiany zwyrodnieniowe, zaczynają powoli postępować nie tylko wywołując nieznośny ból ale także i ograniczenia ruchomości samego stawu.
Z kolei w przypadku rotatorów, uszkodzenia zwykle powstają wskutek wielokrotnego rozciągania mięśni w obrębie stawu ramiennego. Dotyczą głównie mięśni: obłego mniejszego, podgrzebieniowego, nadgrzebieniowego i podłopatkowego. Często pojawiają się przy niektórych uprawianych dyscyplinach, np. w sportach „rakietowych”, podnoszeniu ciężarów, jazdy konnej. Dotykają one najczęściej osób bardzo aktywnych i związane są z przeciążeniami na bazie wielokrotnego powtarzania danych ruchów lub czynności.
W leczeniu urazów stawu barkowego najistotniejsze jest postawienie prawidłowej diagnozy. Winna ona powstać na bazie: wywiadu z chorym, zdjęcia rtg, badaniu usg, tomografii komputerowej lub rezonansu magnetycznego. Bez względu na rodzaj kontuzji w zaordynowanym leczeniu należy unikać obciążania stawu barkowego. Cięższe przypadki z pewnością będą wymagać unieruchomienia i wyłączenia stawu. Przydatne tu będą sprzęty zaopatrzenia ortopedycznego: temblaki, chusty, ortezy. W pierwszym, ostrym etapie, warto także skorzystać z zimnych okładów, przyjmować niesterydowe leki przeciwzapalne (diklofenak, naproksen, ketoprofen czy meloksykam), leki rozluźniające i środki przeciwbólowe.
Dopiero po tym etapie można przystąpić do właściwej rehabilitacji. Sama terapia urazów stawu ramiennego obejmuje ćwiczenia i zabiegi fizjoterapeutyczne. Oddziałują one na tkanki, przyspieszając procesy gojenia i zrastania uszkodzeń poszczególnych struktur.
W skomplikowanych przypadkach, kiedy metody nieoperacyjne okazują się nieskuteczne nieodzownym może być zabieg operacyjny.
Dobry Fizjoterapeuta Rzeszów
Read more →Masaż nóg – Każdego dnia tysiące osób doświadcza codziennego zmęczenia, braku sił witalnych, skurczy mięśniowych, obrzęków nóg czy stresu. Próbuje sobie przy tym tym radzić własnymi, domowymi sposobami albo bagatelizuje problem, przechodząc obok niego obojętnie. Szczególnie osoby pracujące wiele godzin w pozycji stojącej cierpią na przypadłości związane z napięciem mięśni karku, zbytnim obciążeniem kręgosłupa, bólami mięśni pleców, a także obrzękami nóg.
Spuchnięte i obolałe kończyny, pojawiające się skurcze łydek skutecznie złagodzić może masaż. Masaż nóg jest w stanie odprężyć, wyciszyć i uspokoić. Poprawia przy tym przepływ krwi w kończynach, a przy okazji przyczynia się do poprawy trofiki (odżywienia) i dotlenia tkanek. Odprowadzając krew żylną i limfę zmniejsza wspomniane obrzęki. Wreszcie, wpływa na jakość przemiany materii i przyspiesza proces oczyszczenia organizmu z toksyn.
W zależności od dolegliwości lub potrzeb można zastosować masaż nóg: klasyczny, segmentarny, relaksacyjny lub limfatyczny. Każdy z nich opiera się na opracowanym schemacie przy użyciu technik manualnych. O ile masaż klasyczny nóg rozpoczyna się od stopy i stawu skokowego, poprzez podudzie, staw kolanowy i dalej ku górze, wykorzystując techniki: głaskania rozcierania, ugniatania oklepywania i wibracji, o tyle w masażu segmentarnym opracowanie kończyn górnych masażysta wykonuje od odcinka lędźwiowego, następnie kości krzyżowej, poprzez pośladki, grzebienie biodrowe, wstrząsanie miednicy, masaż uda, staw kolanowy i dół podkolanowy, podudzie, staw skokowy, kończąc na stopie. Techniki, poza paroma różnicami, przypominają te z masażu klasycznego.
Z kolei masaż limfatyczny nóg to zabieg specyficzny, o zgoła innej charakterystyce niż poprzednie. Prawidłowo wykonany ma za zadanie: pobudzić krążenie krwi i limfy ale też i ujędrnić i uelastycznić skórę, zredukować cellulit i obrzęki, przyspieszyć usuwanie toksyn, wspomóc odchudzanie i dietę oczyszczającą, złagodzić ból łydek. Bezpośrednio po nim zauważalna jest szybsza absorpcja siniaków i krwiaków. Ze względu na odczucia i efekty, ten rodzaj masażu nóg określa się jako zabieg pompująco-ugniatający. Technika jego wykonania polega na powolnych (10 – 15 ruchów na minutę) i delikatnych ale płynnych ruchach ugniatających kończyn dolnych – przesuwających, wyciskających i przepychających zalegającą chłonkę w kierunku węzłów chłonnych, zgodne z topografią naczyń limfatycznych. Limfatyczny masaż nóg przeprowadza się ręcznie lub z wykorzystaniem pneumatycznych rękawów/nogawek o głębokiej penetracji. Dzięki głębokiemu działaniu zabieg ten określany jest jako drenaż limfatyczny. Dla osiągnięcia i utrzymania spodziewanego efektu, masaż należy powtórzyć ok. 10 razy. Szczególnie polecany jest osobom które odczuwają objawy tzw. „ciężkich nóg” i kobietom po okresie ciąży. Jednakże zabieg ten można wykonać dopiero kilka tygodni po urodzeniu dziecka, gdyż drenaż limfatyczny ciała nie jest polecany ani w trakcie samej ciąży, ani nawet w okresie karmienia piersią.
Warto wiedzieć, że masaż limfatyczny nóg można wykonywać także profilaktycznie, zanim nogi doznają przeciążeń, na przykład przed: forsownymi wędrówkami, biegami długodystansowymi, weselem, imprezami tanecznymi, itp. Przy okazji warto wiedzieć, że przy limfatycznym masażu nóg może wystąpić parcie na pęcherz i zwiększona podaż wody.
Jak większość zabiegów także i masaż posiada pewną grupę przeciwwskazań. Należą do nich nowotwory, wszelkiego rodzaju choroby zakaźne, podwyższona temperatura, choroby skóry, wspomniana ciąża i okres karmienia piersią, ostry obrzęk płuc, choroby układu sercowo–naczyniowego, urazy tkanek miękkich, uszkodzenia skóry, zakrzepica żylna, wmontowany rozrusznik serca, niewydolność nerek, niewydolność wątroby, zapalenie naczyń chłonnych, zaburzenia ciśnienia tętniczego, jaskra.
Fizjo-Effect Gabinet Masażu Rzeszów
Read more →Zdrowy kręgosłup i profilaktyka kręgosłupa. Nie ma chyba osoby, która by nie słyszała o bólach kręgosłupa lub kłopotach jakie potrafi sprawić kręgosłup dysfunkcyjny. Cóż zatem zrobić aby nas to nie dotknęło? A jeżeli już takich „przyjemności” doświadczyliśmy, co zrobić aby nie przeżyć kolejnego ich nawrotu?
Pomijając defekty i anomalie w budowie, najczęściej kłopotów ze strony kręgosłupa należy upatrywać w naszym stylu życia. Stale zaniedbywany i przeciążany kręgosłup, dopiero gdy da znać o sobie, zaczyna być przez nas traktowany z należytą estymą. Jednak wówczas jest to działanie trochę spóźnione. A wielu z tych sytuacji można by uniknąć gdybyśmy w porę, odpowiednio wcześniej o nim pomyśleli. Jest on tak istotną częścią naszego ciała, że jego sprawność i kondycja determinuje nasze prawidłowe funkcjonowanie.
Zdrowy kręgosłup spełnia szereg zadań. Stanowi podporę odpowiadając za całą statykę i równowagę ciała. Zapobiega przechyłom, przesuwom, obrotom oraz chwiejności. Poszczególne jego elementy (m. in. krążki międzykręgowe) biorą na siebie amortyzację podczas chodu, skoków, biegu. Pełni rolę ochronną dla tak wrażliwej struktury jak rdzeń kręgowy i wszystkich jego korzeni i zwojów. Tworzy platformę dla przyczepu licznych mięśni posturalnych i mięśni odpowiadających za motorykę. Wreszcie, jest także magazynem wapnia i odgrywa sporą rolę w produkcji krwi.
Niestety, życie pokazuje, że poprzez mało aktywny i niehigieniczny tryb życia sami przyczyniamy się do kłopotów kręgosłupa. A wystarczy tak niewiele. Kluczem do jego sprawności i funkcjonalności staje się wdrożenie systematycznej aktywności fizycznej gdyż bezruch sprzyja niekorzystnym napięciom mięśniowym, a przez nie pojawiającym się bólom. Wbrew pozorom, pozycja siedząca jest dla naszego kręgosłupa najgorszą z możliwych. Długo utrzymywana przyczynia się do znoszenia naturalnych krzywizn, osłabienia mięśni brzucha i pleców i utrwalania wad postawy. Dodatkowo poprzez brak ruchu mięśnie tracą swoją elastyczność i przestają w sposób prawidłowy kręgosłup utrzymywać.
Zwykle, przy siedzącym trybie życia z czasem pojawia się nadwaga, a ta sprawia, że na kręgosłup zaczyna działać znacznie większy nacisk, czego następstwem są wszelkie dolegliwości, głównie dolnego odcinka, z „osławioną” dyskopatią (przemieszczaniem dysków i uciskiem przez nie struktur rdzenia kręgowego), rwą kulszową, udową lub kręgozmykiem włącznie. Ponadto, oprócz silnego bólu, zaczynają dawać o sobie problemy z poruszaniem, aż do całkowitej utraty mobilności. Taki stan prowadzi do zwyrodnień kręgosłupa – jego zużycia, w którym procesy destrukcji w segmentach motorycznych kręgów zaczynają brać górę nad mechanizmami regeneracji. Efektem postępujących zmian degeneracyjnych jest często przepuklina międzykręgowa, zapalenie korzonków nerwowych i wiele innych powikłań ze zmianami trofiki krążka międzykręgowego włącznie (jej konsekwencją m. in. jest spłaszczenie jądra miażdżystego, zmuszonego przyjmować coraz większe obciążenia).
Przeważnie w pierwszym, ostrym, okresie bólowym pacjenci sięgają po środki farmakologiczne. Głównie niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), w postaci tabletek lub zastrzyków, zadaniem których jest zmniejszenie bólu i zapalenia. Przy uporczywych bólach niezbędną może okazać się tzw. blokada zewnątrzoponowa polegająca na wprowadzeniu środków znieczulających i hormonalnych do przestrzeni między oponą twardą, a okostną pokrywającą kręgi.
Niestety, leczenie farmakologiczne zwyrodnienia i zmian bólowych kręgosłupa nie rozwiązuje problemów. Potrzebna jest planowana rehabilitacja. Daje ona wymierne korzyści. A korzyści z tego rodzaju postępowania wynikają głównie z wyrównania napięć mięśniowych, wzmocnienia mięśni, uwolnienia przepływu krwi i przewodzenia nerwowego, cyrkulacji limfy i odpływu żylnego czy poprawy stabilności. O szczegółach rehabilitacji zawsze decyduje fizjoterapeuta dobierając postępowanie do indywidualnego przypadku pacjenta.
Abstrahując od samej rehabilitacji warto pomyśleć także na zmianą trybu życia i dotychczasowych przyzwyczajeń. By zachować zdrowy kręgosłup i cieszyć się jego sprawnością jak najdłużej należy: wprowadzić odpowiednią dietę wraz z suplementacją; zredukować wagę ciała i unikać przeciążania; zwiększyć aktywność ruchową; wdrożyć ćwiczenia mobilizacyjne kręgosłupa i ćwiczenia rozciągające; wzmocnić zarówno mięśnie pleców, pośladków i brzucha; zrezygnować z obuwia na wysokim obcasie; zadbać o ergonomię pracy; pomyśleć o średnio twardym materacu do spania; starać się zredukować stres.
Czasem jednak, mimo wszelkich zalet fizjoterapii, terapia ruchowa nie jest dostępna dla wszystkich, ze względu na bardzo silne bóle uniemożliwiające ćwiczenia, ze względu na rozległe urazy, niedowłady i porażenia, zaawansowany wiek pacjentów czy sporą nadwagę. Wówczas można zaordynować terapię wibroakustyczną – inaczej mikrowibracji dźwiękowych. Pomaga ona odrobić skutki niedoboru energii biologicznej mikrowibracji i w jakimś stopniu stopniu zastąpić ćwiczenia ruchowe.
Dobry Fizjoterapeuta Rzeszów
Read more →Rehabilitacja osób starszych, seniorów Rzeszów – Rehabilitacja stanowi integralną część leczenia i odgrywa niebagatelną rolę w procesie przywracania zdrowia. Jej brak szczególnie zauważalny jest w przypadku starszych pacjentów, stąd usprawnianie pacjentów, które jest jej efektem, w dużym stopniu wpływa na organizm i stymuluje wiele procesów zdrowotnych.
Jesień życia niestety wiąże się z rosnącymi potrzebami zdrowotnymi, obniżeniem aktywności, nasilającymi kłopotami, pojawianiem się wielu chorób naraz i nierzadko uzależnieniem od osób trzecich.
Wbrew temu co się obserwuje, starość nie powinna być okresem biernego wypoczynku, w czterech ścianach i przy telewizji. To właśnie brak aktywności jest stymulatorem i akceleratorem destrukcyjnych procesów organizmu ludzi starszych. Hipokineza (niedobór ruchu) bardzo szybko prowadzi zarówno do spadku wydolności fizycznej jak i sprawności funkcjonalnej. W sposób dynamiczny u tej grupy wiekowej zauważa się spadek siły mięśniowej i zmiany kostno-stawowe. Ale to tylko „wierzchołek góry lodowej” jeśli chodzi o niekorzystne zmiany spowodowane brakiem ruchu. Wypada tu wspomnieć o zmianach metabolicznych, podwyższonych frakcjach cholesterolu, pojawieniu się zespołów geriatrycznych (np.: zaburzeniu opróżniania pęcherza moczowego, nietrzymaniu moczu, spowolnieniu perystaltyki jelit, zaparciach, zaburzeniu funkcji poznawczych, zaburzeniu równowagi i orientacji, zmniejszeniu powrotu żylnego, ograniczeniu ruchomości klatki piersiowej i spadku elastyczności dróg oddechowych, zmniejszeniu wentylacji, dysharmonii emocjonalno-behawioralne i wielu, wielu innych).
Dłuższa bezczynność ciągłe przebywanie w pozycji leżącej upośledzają układ mięśniowo-szkieletowy, z zanikami mięśni włącznie, ograniczeniami ruchu w stawach, przykurczami, odwapnieniem kości i postępującą osteoporozą.
A trzeba wiedzieć, że u osób starszych, niemal każda długotrwała choroba, uraz, lub czasowe wyłączenie z powodu operacji, zwykle prowadzą do ogólnego osłabienia, a co za tym idzie – ograniczeń w ruchomości i spadku niezbędnej aktywności. Do tego należy włączyć obniżoną zdolność adaptacyjną i brak sił witalnych, które są czynnikiem zniechęcającym osoby starsze do podejmowania rekonwalescencyjnego wysiłku.
Dlatego profesjonalna rehabilitacja osób starszych, ich usprawnianie są tak istotnym elementem powrotu do zdrowia i sprawności.
Systematyczna aktywność ruchowa nie tylko wpływa na poprawę stanu fizycznego, ale także przynosi wymierne korzyści w zakresie zdrowia fizycznego i psychicznego. I choć nastawienie do aktywności w wieku starszym powoli się zmienia na korzyść, to nadal zbyt mały odsetek osób tej grupy wiekowej podejmuje ją regularnie. A trzeba wiedzieć, że u osób aktywnych ruchowo zmniejszają się stany lękowe, poprawie ulegają procesy regeneracyjne, poprawia się komfort snu i zasypiania, wydzielane endorfiny poprawiają samopoczucie, wyzwalają uczucie radości i zwiększają samoocenę. Zmniejsza się także odczucie bólu, tak częste i towarzyszące dolegliwościom osób w podeszłym wieku.
Podejmowane ćwiczenia fizyczne zmniejszają ryzyko upadków, a przez to dodają pewności pacjentom. Wpływają na obniżenie i stabilizację ciśnienia tętniczego, poprawiają siłę mięśniową, w tym uchwytu trzymanych i przenoszonych przedmiotów. Odpowiednio prowadzona rehabilitacja ruchowa osób starszych nie tylko poprawia komfort życia ale także wydłuża czas jego trwania.
W zależności od stanu chorego rehabilitacja ruchowa osób starszych może przybierać różne formy. Może być ukierunkowana na uruchomienie pacjenta, likwidację deficytów ruchowych lub aktywizację chorego. Niezmiernie istotna jest tu ergoterpia (nauka codziennych czynności) – stanowiąca ważny, a często marginalizowany aspekt dochodzenia do samodzielności. Samodzielne ubieranie, samoobsługa, korzystanie z zaopatrzenia ortopedycznego (w tym chodzenie o kulach), poruszanie się po nierównych powierzchniach, pokonywanie schodów, przesiadanie się z i na wózek inwalidzki, korzystanie z toalety, przygotowywanie posiłków i jeszcze szeregu innych czynności, dobierane są do programu rehabilitacyjnego w zależności od indywidualnego zapotrzebowania pacjenta.
Nie są to czynności łatwe nawet dla ludzi młodych. Tym bardziej taka reedukacja w grupie osób starszych wymaga od fizjoterapeuty nie tylko zaangażowania ale także i sporego doświadczenia, empatii, psychologii i kreatywności.
Coraz częściej ćwiczenia usprawniające seniorów zaczynają być prowadzone w formie gier lub zabaw odwracających uwagę od istniejącego problemu. W formie indywidualnej lub grupowej. Czasem może przybierać postać warsztatów w czasie których podczas prac plastycznych czy technicznych ćwiczy się motorykę, czynności manualne, poprawia koordynację ruchową i koncentrację, wyzwala kreatywność i ćwiczy pamięć.
Fizjoterapeuta dla Seniorów Rzeszów
Read more →Terapia manualna tkanek miękkich jest integralną częścią terapii manualnej. W jej obszarze wykorzystuje się takie techniki jak:
– masaż tkanek głębokich (Deep Tissue Massage),
– terapię punktów spustowych (Trigger Point),
– techniki energizacji mięśni (MET – Muscle Energy Technique),
– rozluźnianie powięziowo-mięśniowe (MR – Myofascial Release),
– technikę aktywnego rozluźniania (ATR – Active Tissue Release),
które są w stanie skutecznie usunąć zarówno napięcia jak i dysfunkcje układu mięśniowo-powięziowego, a przy okazji układ ten poddać szeroko rozumianemu bodźcowaniu. Warto zaznaczyć że terapia jest bezpieczna gdyż jej działanie jest bezinwazyjne, a wspomniane techniki są dozowane w sposób łagodny.
Terapeutyczne działanie terapii manualnej tkanek miękkich polega na przywróceniu tkankom pierwotnej struktury, a przez to umożliwienie im pełnienia ich fizjologicznej funkcji. Dlaczego to takie istotne? Najpierw musimy wyjaśnić co to takiego powięź. Otóż, jest to błona zbudowana z tkanki łącznej włóknistej, której zadaniem jest zewnętrzna osłona poszczególnych mięśni, grup mięśniowych lub całych ich warstw. Powięzi tworzą całe sieci, które okrywając mięśnie izolują je przed urazami mechanicznymi (jak choćby tarcie) lub ich całe grupy w trakcie przesuwania i napinania ich poszczególnych fragmentów.
Z czasem nasze powięzie przystosowują się do warunków w jakich funkcjonuje nasz organizm. W tym również do siedzącego trybu życia, braku aktywności, stałych napięć, przyjmowanych leków, niewłaściwej diety, kontuzji czy konsekwencji przebytych urazów. Wszystkie te czynniki w sposób pośredni lub bezpośredni oddziaływują na powięzi. Mogą one ulegać nadmiernemu rozciąganiu lub pogrubieniu, zagęszczeniu, utracie elastyczności czy stanom zapalnym.
Jak się okazuje, spora grupa dysfunkcji pacjentów wywoływana jest problemami napięciowymi w przebiegu tkanek ciała. Sporo przypadków wynika z nieprawidłowego funkcjonowania powięzi, gdyż w jej kondycji odzwierciedlają się wzajemne powiązania poszczególnych układów naszego organizmu. Stąd jednym z celów terapii jest zmiana struktury i ruchomości tkanek względem siebie.
Za pomocą terapii manualnej tkanek miękkich można oddziaływać na wiele tkanek. Jak choćby: mięśnie, ścięgna, więzadła, torebki stawowe, nerwy, naczynia krwionośne, skórę, tkanki podskórne czy trzewia. Ważne jest przy tym określenie pochodzenia dolegliwości. Czy jest ona źródłowo powiązana z problemem: stawowym, mięśniowym czy powięziowym.
Terapia tkanek miękkich bardzo szybko przynosi pożądane efekty, przywracając zarówno naturalną elastyczność tkanek, a także redukując ból. Ale często, w wielu przypadkach, w celu utrzymania efektów, pacjenci otrzymują także „zadanie domowe”. Jest to m.in dalsza praca nad możliwością samodzielnego wyrównywania napięć przez stosowanie: automasażu, stretchingu czy rolowania.
Do terapii manualnej tkanek miękkich, pacjentów kwalifikują: bóle kręgosłupa, bóle twarzoczaszki i zwroty głowy, bóle stawów obwodowych. Wymienić należy również ograniczenia ruchomości stawów, stany pourazowe (skręcenia, zwichnięcia, złamania, zerwania więzadeł i mięśni), przykurcze i nadmierne napięcia mięśniowe. Fizjologiczne osłabienie mięśni, zrosty łącznotkankowe, miejscowe blizny i obrzęki, migreny i napięciowe bóle głowy, choroby zwyrodnieniowe, reumatyczne, jak i wady postawy. Terapia tkanek miękkich może być stosowana samodzielnie, ale również jako element uzupełniający inne formy terapii.
Dobry Fizjoterapeuta Rzeszów
Masaż leczniczy częściowy/segmentarny
Siedzący tryb życia, długotrwały stres, mała ilość ruchu sprzyjają bólom mięśniowym, sztywnieniom czy chorobom kręgosłupa. W celu zapobiegania takim negatywnym skutkom siedzącego trybu życia należy przewartościować dotychczasowe priorytety i model postępowania. Należy wprowadzić w trakcie pracy krótkie przerwy na gimnastykę i ćwiczenia rozciągające, a w ciągu dnia znaleźć czas na aktywność. Wskazanym jest odstawienie używek, a w ich miejsce zadbanie o prawidłowe nawodnienie, suplementację i dietę.
Jeśli dolegliwości bólowe pleców, barków, karku zaczęły już dawać znać o sobie, to najwyższy czas pomyśleć o sugerowanych zmianach. Jednakże nie należy wpadać w panikę. Początkowe dolegliwości można w miarę szybko wyeliminować poprzez wspomniane działania. Dodatkowo warto również na tym etapie poddać się profesjonalnemu masażowi leczniczemu.
Masaż leczniczy z pewnością nie zaszkodzi, a może przynieść wiele korzyści, w postaci: rozluźnienia mięśni, uelastycznienia ścięgien. Poprawi krążenie z rozszerzeniem naczyń krwionośnych, dotlenienia komórek, polepszenia przepływu limfy, redukcji tkanki tłuszczowej, zniesienia napięcia mięśniowego, wzmocnienia tkanki mięśniowej, poprawy funkcjonowania układu nerwowego, polepszenia pracy organów wewnętrznych i układu odpornościowego, a także ogólnego odprężenia.
Masaż leczniczy barków, karku, pleców czy kręgosłupa kręgosłupa daje doskonałe efekty w terapii przeciwbólowej. Dzięki niemu można pozbyć się uciążliwego bólu napięciowego wymienionych odcinków, a przy okazji pozbyć się bezsenności i ogólnego zmęczenia.
Celem masażu leczniczego generalnie jest zwiększenie dopływu krwi do masowanego rejonu ciała, rozgrzanie masowanych tkanek, redukcja napięć fizycznych mięśni. Pozwala także na odprężenie psychiczne pacjenta z uzyskaniem wspomnianego efektu uczucia ulgi i relaksu. Najlepsze efekty można osiągnąć serią masaży, choć wyraźna ulga może być zauważalna już po pierwszym zabiegu. To trochę tak jak z przyjmowaniem pigułek. Jedna rzadko daje oczekiwany efekt. Dopiero cała kuracja – najlepiej 10 zabiegów – przynosi spodziewany rezultat.
W przypadkach uporczywych, kiedy masaż całościowy nie przynosi oczekiwanego efektu można skoncentrować się na opornej części – segmencie. Masaż leczniczy częściowy dotyczy już określonej części ciała. Za jego pomocą można bardziej skoncentrować się na poszczególnych obszarach układu ruchu jak: mięśnie, torebki stawowe, okostna, kości, a poza tym bezpośrednio na skórze, tkance łącznej, zakończeniach nerwowych czy układzie limfatycznym.
Działanie masażu segmentarnego jest bardziej skomplikowane niż w wypadku masażu klasycznego. W zależności, który segment objęty jest zmianami powstałymi na skutek procesu chorobowego lub którego bezpośrednio dotyka uczucie bólu, można go zastosować lokalnie lub ogólnie. Lokalne (miejscowo) gdy przyczyna dolegliwości występuje w konkretnym, dostępnym miejscu, natomiast ogólnie gdy zamierzamy wywołać oczekiwany efekt w miejscu odległym od miejsca masowanego.
Masaż segmentarny – częściowy podobnie jak i klasyczny polega na działaniu mechanicznym za pomocą odpowiednich technik, które kieruje się na określoną strefę unerwienia ciała. Odpowiednią techniką, w zależności od rodzaju zmienionej chorobowo tkanki, często także i innych warunków, masażysta jest w stanie wpłynąć – poprzez układy: nerwowy i hormonalny – na chory narząd. W masażu częściowym istotnym jest określenie stref oddziaływania. Dlatego terapeuta musi nie tylko znać sposoby rozpoznawania zmian odruchowych, a również liczyć się i umieć przewidzieć występowanie przesunięć odruchowych.
Do masażu segmentarnego kwalifikują się pacjenci:
– z chorobami skóry (zaburzenia odżywiania skóry i odmrożenia);
– z chorobami kości, stawów i mięśni (stany pourazowe, stany zapalne, choroby stawów lub zwyrodnieniowe stawów i więzadeł, przykurcze stawowe, RZS, zaburzenia tkanki łącznej, zmiany chorobowe okostnej);
– z chorobami układu mięśniowego (w celu rozluźnienia napięć mięśniowych, w tym również mięśni oddechowych, w schorzeniach dróg oddechowych, w celu pobudzenia czynności mięśni gładkich narządów wewnętrznych);
– w schorzeniach układu krążenia (w stanach obniżonego ciśnienia, chorobach obwodowych naczyń, niewydolności krążenia, w celu odprowadzenia chłonki i krwi żylnej, przy stwardnieniu tętnic obwodowych, po zapaleniach żył,
– w chorobie Reynauda,
– w chorobie Bergera, w przewlekłych stanach zapalenia mięśnia sercowego,
– w zespołach płucno-sercowych, w czynnościach zaburzenia pracy serca, w stanach cukrzycowych, w początkowym stadium sklerotyzacji naczyń, w guzkowatym zapaleniu żył, w przypadku żylaków);
– w chorobach układu nerwowego (w nerwobólach, po urazach i zapaleniach nerwów obwodowych, w przypadkach przesunięcia/wypadnięcia krążka międzykręgowego, w zaburzeniu autonomicznego układu nerwowego, w zaburzeniach pracy gruczołów dokrewnych, w przypadkach bólu głowy pochodzenia neurogennego);
– w chorobach narządów wewnętrznych (w przewlekłych chorobach narządów, w zaburzeniu napięć ścian narządów, w stanach po bakteryjnych zapaleniach, w zaburzeniach czynności wydzielniczych).
Niestety, nie wszyscy mogą korzystać z dobrodziejstw leczniczego masażu kręgosłupa ze względu na przeciwwskazania, takie jak: podwyższona temperatura powyżej 38ºC, krwotoki lub nawet skłonności do ich występowania, stany zapalne, choroby skóry, świeże zakrzepy, tętniaki, nowotwory złośliwe i niezłośliwe, ostre bakteryjne stany zapalne tkanek i narządów wewnętrznych.
Dobry Fizjoterapeuta Rzeszów
Read more →