Na zespół bolesnego barku zasługuje wiele przypadłości, które dotyczą wspomnianego stawu i jego okolic. U podstaw przyczyn, zarówno bólu barkowego jak i ograniczenia ruchu w stawie, leży wiele czynników. Mogą to być przeciążenia mięśni, uszkodzenie ścięgien, zapalenie kaletki, itp. Można je podzielić na czynniki wewnątrzbarkowe i zewnatrzbarkowe.
Do pierwszych wewnątrzbarkowych można zaliczyć: zespół ciasnoty podbarkowej, zapalenie kaletki, uszkodzenie ścięgien pierścienia rotatorów, zmiany zwyrodnieniowe. Zaliczają się tu również zwapnienia, niestabilność stawową, efekty pourazowe jak złamania czy zwichnięcia.
Do drugiej grupy, przyczyn zewnątrzbarkowych, zaliczyć można: zmiany zwyrodnieniowe, dyskopatie odcinka szyjnego kręgosłupa, bóle reumatyczne. Zalicza się również jamistość rdzenia, chorobę niedokrwienną serca (MIC), uszkodzenie splotu ramiennego.
W przypadku zespołu bolesnego barku, bólowi zwykle towarzyszy obrzęk, a nierzadko i przykurcz, który i tak powoduje ból, gdyż wywołuje go stałe napięcie mięśni. Stałe napięcie z kolei sprawia, że o takim barku mówi się, jako o „zamrożonym”. Za „zamrożenie” odpowiada pogrubiona (wypełniona płynem) i usztywniona torebka stawowa, która w znacznym stopniu ogranicza ruch w stawie ramiennym. Zwykle też, z powodu bólu chorzy unikają ruchu kończyną górną dodatkowo przyczyniając się do jego stopniowego unieruchomienia.
I jeśli w takim wypadku nie zostanie wprowadzone, odpowiednio szybko, postępowanie rehabilitacyjne, zarówno w samej torebce stawowej jak i w przestrzeni podbarkowej mogą utworzyć się zrosty, trwale usztywniające staw, w dalszym czasie prowadzące do zwyrodnienia. Wówczas jedynym ratunkiem będzie leczenie operacyjne.
Zespół bolesnego czy „zamrożonego” barku dotyczy zwykle osób po ukończeniu czwartej dekady życia ale nie jest to regułą.
Rehabilitacja i leczenie zespołu bolesnego barku w dużej mierze zależy od prawidłowej diagnozy i ustalenia przyczyn, a celem leczenia jest zniesienie dolegliwości bólowych i przywrócenie prawidłowych funkcji stawu barkowego.
Pierwszy etap leczenia zespołu bolesnego barku zwykle stanowi kuracja farmakologiczna niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (NLPZ). Czasem niezbędne okazać się mogą iniekcje steroidami w przestrzeń podbarkową. W silnych stanach bolesności poleca się przyjmowanie leków przeciwbólowych i rozluźniających mięśnie i jak najszybszą terapię manualną z rewizją dotychczasowych codziennych nawyków (oszczędzanie kończyny, unikanie przeciążeń, monotonnych ruchów, unoszenia rąk powyżej głowy).
Ćwiczenia rehabilitacyjne mają za zadanie wzmocnienie mięśni grzbietu i barku, stabilizowanie łopatki, centrowanie głowy kości ramiennej i reedukację posturalną. Regularnie prowadzone nie tylko wzmacniają mięśnie barku ale przede wszystkim przywracają ruchomość stawu w jego – w miarę pełnym – zakresie. Czas powrotu do pełnej aktywności skracają zabiegi fizykoterapii. Wśród nich najczęściej poleca się: krioterapię, jonoforezę (wprowadzanie leków przeciwbólowych za pomocą ultradźwięków), laseroterapię, naświetlanie solluxem (ma charakter przeciwbólowy lub przeciwzapalny). Dobrym uzupełnieniem rehabilitacji przy zespole bolesnego barku jest stosowanie technik mięśniowo-powięziowych i kinesiotapingu. To ostatnie – plastrowanie dynamiczne – jest szczególnie przydatne w przypadku poprawienia stabilności stawu i ułatwienia pracy w przypadku ograniczonej ruchomości.
Leczenie operacyjne jest ostatecznością. Stanowi niewielka grupę przypadków. Zabiegi leczenia zespołu bolesnego barku przeprowadza się najczęściej metodą artroskopową.
Gabinet Masażu Rzeszów – Fizjo Effect