Pojawiające się zazwyczaj około 3 – 4 dekady życia bóle kręgosłupa najczęściej dotyczą jego lędźwiowego odcinka. Nie dość, że są one nieprzyjemne, często zaburzają codzienne funkcjonowanie. Dolegliwości bólowe mogą pojawić się nagle – zwykle przy gwałtownym ruchu jak i też dawać o sobie znać powoli, systematycznie się nasilając. Często bez wyraźnej przyczyny. Mogą być one charakterystyczne dla konkretnego ruchu lub jednej z pozycji. A i rodzaj bólu jest różnoraki: tępy, ostry, rozlany, kłujący, prądowy, napięciowy.
Trzeba wiedzieć, że poszczególne segmenty kręgosłupa są bogato unerwione, co łatwo prowadzi do pojawienia się patologii i wystąpienia zjawiska bólu. A problemy bólu dolnego odcinka kręgosłupa dotyczą wszystkich. Zarówno osoby pracujące fizycznie, sportowców, jak i tych (a może przede wszystkim tych), którzy przez wiele godzin siedzą za biurkiem.
Kiedy już się pojawią, zwykle, ukojenie przynosi odpoczynek. Czasem aktywność ruchowa. Jednakże gdy to nie pomoże nieodzowną okazuje się być wizyta u specjalisty – najczęściej osteopaty. A z tą nie należy czekać, gdyż jeśli mimo odpoczynku ból nie ustaje, dłuższa przerwa bez podjęcia postępowania rehabilitacyjnego może ten stan tylko pogłębić. Może nawet doprowadzić do konieczności przeprowadzenia zabiegu operacyjnego.
W zależności od przyczyny, osteopata rozpozna rodzaj zaburzenia i zaproponuje odpowiednią terapię manualną, zwykle ukierunkowaną nie tyle na określony odcinek czy obszar bólu lecz na konkretną przyczynę. A tych może być wiele. Od popularnych przeciążeń kręgosłupa, poprzez urazy, ucisk rdzenia kręgowego przez krążki międzykręgowe, różnego rodzaju zapalenia, infekcje, problemy neurogenne czy wreszcie nowotwory. Należy przy tym pamiętać, że ból odcinka lędźwiowego kręgosłupa to często wypadkowa problemów funkcjonowania na płaszczyźnie: mięśniowej, więzadłowej, szkieletowej i układu nerwowego. Stąd właściwa diagnoza jest czynnikiem kluczowym dalszej terapii. Często przyczyna bólu leży poza miejscem jego występowania dlatego medyczne „śledztwo” z analizą objawów i kojarzeniem faktów to integralna część terapii.
Czasem już na etapie ostrym osteopata jest w stanie manualnie odciążyć narażony segment przynosząc pacjentowi natychmiastową ulgę. Niekiedy to jednak nie wystarcza. Rehabilitacja kręgosłupa lędźwiowego może wymagać wspomagania fizykoterapią i odpowiednimi pozycjami ułożeniowymi (przeciwprzykurczowe, przeciwbólowe). Zwykle po okresie ostrym następuje praca na tkankach miękkich z mobilizacją stawową (stawów kręgosłupa) lub ich stabilizacją. Poprawienie trofiki i przewodnictwa nerwowego zajętego obszaru, reedukacją pacjenta w zakresie przyjmowania postawy i funkcjonowania. Przeważnie, odpowiednio dobrane postępowanie stosunkowo szybko przynosi ulgę w lędźwiowym odcinku kręgosłupa.
Generalnie w naszym gabinecie leczymy ból związany z dysfunkcją w układzie mięśniowym, kostnym, nerwowym, więzadłowym. Dotyczy to: dyskopatii, zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa, rozwojowych zmian bólowych, zmian pourazowych, zmian zapalnych i przeciążeniowych. Dotyczy także dysfunkcji pochodzenia pozakręgosłupowego (ZZSK i RZS), zmian wynikłych z osteoporozy i bóle psychogenne.
Rehabilitacja kręgosłupa lędźwiowego często używa różnych technik manualnych. Mają one na celu zarówno pobudzenie organizmu do samoleczenia ale i przyniesienie pożądanych efektów i znaczne skrócenie okres leczenia i samej rehabilitacji. Dzięki temu nasi pacjenci szybko wracają do zdrowia i pełnej funkcjonalności.
Fizjoterapeuta Rzeszów