Terapia powięziowa jest nowoczesną i co ważne, skuteczną formą rehabilitacji. Jej filozofia opiera się na świadomej pracy z całym ciałem pacjenta, celem zaktywizowania zaburzonych procesów regeneracji. Znana jest również pod nazwą terapii mięśniowo-powięziowej lub terapii tkanki łącznej.
Powięź jest rodzajem tkanki łącznej, która niczym sieć, otacza wszystkie struktury w ludzkim ciele: mięśnie, nerwy narządy wewnętrzne. Można ją porównać do miękkiego szkieletu człowieka w postaci samousztywniającej się pajęczyny, elastycznej i wytrzymałej, ale jednocześnie wyjątkowo wrażliwej i podatnej na działanie czynników zewnętrznych, takich jak: stres, toksyny, temperatura i ciśnienie. Powięź nadaje ciału kształt, odpowiada za stabilizację oraz umożliwia ruch. Tym sposobem stanowi bodaj największy narząd sensoryczny, koordynujący postawę oraz skomplikowaną mobilność. Chroni tkanki przed urazami mechanicznymi i zabezpiecza stawy.
Należy zaznaczyć, że powięź nie jest jednolita. Składa się ona z różnych warstw i tworzy sieć połączeń dla innych tkanek. Możemy zatem wyróżnić powięź:
– powierzchowną, która znajduje się w warstwie podskórnej, obficie zaopatrzoną w naczynia krwionośne, limfatyczne i nerwy. Umożliwia ona przemieszczanie się skóry.
– głęboką – otaczającą torebki stawowe, nerwy, stawy i narządy wewnętrzne,
– namięsną, tworzącą ciągłość ze ścięgnami i pokrywającą wszystkie mięśnie.
Na podstawie tych zależności wyodrębniono schematy połączeń mięśni, które wyjątkowo na siebie oddziałują, nazywając je taśmami mięśniowo-powięziowymi.
Powięzi mogą stać się źródłem bólu w naszym ciele. Zwłaszcza kiedy przestaje się ona ślizgać po mięśniach. Brak ślizgu osłabia elastyczność mięśni i tkanek, a wraz z upływem czasu proces ten jeszcze się pogłębia.
Przyczyną takiego stanu rzeczy stają się: złe nawyki ruchowe, zła postawa ciała, siedzący tryb życia, przeciążenia i obciążenia, niewłaściwe ułożenie ciała, lub zbyt mała ilość ruchu.
Przy niskiej aktywności, warstwy powięzi osłaniającej np. sąsiadujące ze sobą mięśnie „sklejają się”, co powoduje ograniczenie przesuwania się ich względem siebie, upośledzając czynności ruchowe. Pomiędzy poszczególnymi tkankami pojawiają się stany zapalne. Włókna kolagenowe, które łączą te tkanki, mogą doprowadzić do zrastania się struktur, a co za tym idzie, także zmniejszenia ruchomości stawów i mięśni.
Ale jest również sytuacja odwrotna, kiedy nadmierna aktywność ruchowa może prowadzić do przeciążeniowego zwyrodnienia powięzi. Elastyczność struktur zostaje wówczas uszkodzona i w efekcie dochodzi do stanu zapalnego.
Przez fakt, że powięź tworzy rozległe wewnętrzne powiązania, jej uszkodzenie lub stan zapalny w jednym miejscu może dawać odpowiedź bólową w zupełnie innym, odległym obszarze ludzkiego ciała.
Czasem, sygnały, że coś z powięzią dzieje mogą być ledwie dostrzegalne i sprowadzać się do: niepokoju, dyskomfortu, świądu lub pieczenia.
We wszystkich wyżej wymienionych przypadkach wdraża się terapię powięziową – nowoczesną kurację bazującą na różnych technikach, eliminującą przede wszystkim przyczyny, a nie tylko same objawy. Umożliwia ona uwalnianie i rozdzielanie „sklejonych” mięśni i powięzi. Skutecznie usuwa ból zarówno przewlekły jak i ostry. Przywraca mobilność i elastyczność w newralgicznych obszarach. Prowadzi do właściwego ukrwienia tkanek, ich odżywienia, natlenienia i nawodnienia. Dzięki temu ciało ponownie staje się elastyczne i sprężyste.
Terapia nie jest schematyczna. Wręcz przeciwnie, jest mocno zindywidualizowana pod konkretnego pacjenta i jego problemy. A mogą się na nią składać:
– masaż powięziowy – zmniejsza ból oraz przywraca prawidłową postawę ciała. Jego zadaniem jest rozluźnienie powięzi, przez to zmniejszenie bólu oraz uzyskanie płynności ruchowej.
– automasaż polegający na rozluźnianiu i relaksacji powięzi.
– specjalnie dobrany trening powięziowy złożony z płynnych i dynamicznych, specjalnie dobranych ćwiczeń angażujących struktury powięziowe. Przyspiesza regenerację po urazach oraz zmniejsza ryzyko kontuzji. Jest stosowany w celu przyspieszenia sprawności po urazach. Zaleca się go w celu poprawy ruchomości całego układu ruchu, w chorobach kręgosłupa. Poleca się go nawet w celu zmniejszenia cellulitu.
– stretching powięziowy, polegający na rozciąganiu partii powięzi.
– rolowanie powięzi – polega na wykorzystaniu rollerów, piłek i wałków służących do wytwarzania odpowiedniego nacisku, w wymaganym do tego tempie i częstotliwości. Rolowanie można przeprowadzać w pozycji leżącej i stojącej. Ważna przy tym jest praca z oddechem oraz dobrze dobrana pozycja wyjściowa. W tym przypadku wykorzystywane są przedmioty posiadające różną gęstość (piłki, wałki, rollery).
– terapia punktów spustowych – związana jest z różnymi formami ucisku konkretnych miejsc na ciele, a także z ruchami wykonywanymi w różnych kierunkach. Łagodzi dolegliwości bólowe. Opiera się na dokładnym wywiadzie z pacjentem, na podstawie którego wykrywa się segment odpowiedzialny za nierówności w napięciu mięśniowym.
W ramach terapii, jej dopełnienie mogą stanowić, zabiegi fizykoterapeutyczne.
Terapia powięziowa jest z powodzeniem stosowana w przypadku wystąpienia następujących jednostek chorobowych i dolegliwości:
Warto wspomnieć, że terapia powięziowa jest bezpieczna dla kobiet w ciąży w II i III trymestrze, a także w okresie połogu.
Właściwie przeprowadzona terapia powięzi, przywraca mobilność oraz elastyczność ciała. Jest to terapia ciesząca się coraz większą popularnością, zapewnia także pozytywne efekty psychologiczne, umożliwia pozbycie się nagromadzonych emocji w ciele.
Fizjoterapeuta Rzeszów