Rehabilitacja w dyskopatii. Dyskopatia kręgosłupa to bardzo powszechna dolegliwość. Pojawia się ona wówczas gdy izolujące poszczególne trzony kręgów krążki międzykręgowe, potocznie zwane dyskami, ulegają przemieszczeniu. Wywołują ucisk na strukturę kanału kręgowego i sam rdzeń kręgowy.
Jądro miażdżyste można porównać do mokrego mydła ściskanego w dłoniach. W zależności z której strony ściśnie się je mocniej, porusza się ono w stronę przeciwną. Takie wysunięcie dysku skutkuje wówczas dotkliwym bólem i deficytem ruchowym. Daje niejednokrotnie objawy neurologiczne w postaci: mrowienia, pieczenia, drętwienia, czy nawet zaburzeń kontroli w oddawaniu stolca i moczu. Oczywiście grupa odczuć jest znacznie szersza.
Dyskopatia najczęściej pojawia się w odcinku szyjnym i lędźwiowym. W szyjnym, gdyż jest to jeden z najbardziej wrażliwych i podatnych na kontuzje obszarów – bez specjalnych barier ochronnych i ze sporą ruchomością, co szczególnie sprzyja urazom. Z kolei odcinek lędźwiowy, gdyż jego kręgi i dyski poddawane są największym siłom nacisku.
Przyczyn dyskopatii można wyliczyć wiele. Najogólniej – powstają one w wyniku nieprawidłowego obciążenia kręgosłupa. A to z kolei zawdzięczamy nieprawidłowej technice podnoszenia ciężkich przedmiotów; unoszeniu zbyt dużych ciężarów w ogóle; unoszeniu przedmiotów z rotacją tułowia, siedzący tryb życia. Przyczynia się do tego również osłabienie mięśni stabilizatorów i mięśni grzbietu; wady postawy; forsowne marsze z ciężkim ekwipunkiem; aktywność fizyczna bez uprzedniego przygotowania; urazy kręgosłupa; ciąży czy w końcu zaawansowanemu wiekowi. Ten ostatni czynnik sprawia, że kolejne przeciążenia krążków skutkują ich stopniowym zwłóknieniem i deformacją. Tracą one przy tym swoją elastyczność, a tym samym i wytrzymałość. I gdy w końcu dochodzi do ich przemieszczenia, jądro miażdżyste zwykle uciska i drażni struktury kanału kręgowego, co jest przyczyną wspomnianego dotkliwego bólu.
W zależności od lokalizacji zmian zwyrodnieniowych ból może promieniować poza kręgosłup. Obejmuje np.: okolice barków, łopatek, kończyn górnych (dyskopatia w odcinku szyjnym) lub pośladków, pachwin czy kończyn dolnych (dyskopatia odcinka lędźwiowego).
Listę czynników sprzyjających powstawaniu dyskopatii warto uzupełnić także o: otyłość, predyspozycje genetyczne (mają wpływ na wytrzymałość włókien kolagenowych, a tym samym podatność na uszkodzenia), anatomicznie zwężony kanał kręgowy czy brak aktywności fizycznej – co skutkuje ograniczoną ruchomością kręgosłupa. Ta z kolei wpływa na zaburzenie w odżywianiu tego odcinka i ma bezpośredni wpływ na jego osłabienie, a tym samym pozbawienie odporności na obciążenia.
W wykryciu dyskopatii pomagają badania obrazowe jak rezonans magnetyczny, tomografia komputerowa czy RTG.
Leczenie i rehabilitacja w dyskopatii zależą przede wszystkim od stopnia jej intensywności. W przypadkach lekkich postępowanie zwykle ogranicza się do leków, ćwiczeń kręgosłupa i nieskomplikowanych technik manualnych.
Bardziej skomplikowane przypadki wymagają więcej czasu, uwagi, współpracy kilku specjalistów i łączenia co najmniej kilku metod. W zależności od przypadku dyskopatii mogą to być: terapia McKenziego, neuromobilizacja, chiropraktyka, masaż (wpływa rozluźniająco na mięśnie zmniejszając efekty bólowe), ćwiczenia izometryczne, aplikacje zastrzyków nadtwardówkowych. Wymienić należy również zabiegi fizykalne (np.: pole magnetyczne, prądy TENS, jonoforeza, ultradźwięki czy laser), terapia ułożeniowa (w stanach ostrych pomaga znieść doznania bólowe), kinesiotaping, farmakoterapia lekami przeciwbólowymi i przeciwzapalnymi.
Niezależnie od stopnia przypadłości, rehabilitacja w dyskopatii powinna być dobrana indywidualnie dla każdego chorego. Pamiętać przy tym trzeba, że też nie każdy przypadek da się wyleczyć przez te same ćwiczenia. W skrajnych przypadkach gdy rehabilitacja w dyskopatii będzie źle rokować, niezbędna może okazać się dopiero operacja.
Potrzebujesz pomocy fizjoterapeuty? Zapraszam do KONTAKTU i do mojego gabinetu fizjoterapeutycznego w Rzeszowie.
Fizjoterapeuta Rzeszów